اینجا ایرانِ قرن ۲۱ است!!! اینجا صدای آهنگهای پاپ لس آنجلسی و غرب زده آن قدر بلند است که فریادهای «حاج مهدی باکری» به گوش نمی رسد!!!
اینجا ایران قرن ۲۱ است!!! اینجا همه «حاج ابراهیم همت» را با اتوبان همت می شناسند!!!ا
ینجا ایران قرن ۲۱ است!!! اینجا بر دیوارهای شهر روی عکس شهید ، پوستر تبلیغاتی می چسبانند!!!
اینجا ایران قرن ۲۱ است!!! اینجا نام شهید را برای اینکه بچه ها خشونت طلب و جنگ طلب بار نیایند از کوچه ها برداشته و نام نگین و جاوید می گذارند!!!
اینجا ایران قرن ۲۱ است!!! اینجا ستارگان درخشان هالیوود آنقدر زیاد شده اند که دیگر کسی ستارگان پرفروغ کربلای ایران را نمی بیند!!!
اینجا ایران قرن ۲۱ است!!! اینجا دیگر شهدا زنده نیستند و در پیچ و خم های عصر ارتباطات، به خاک سپرده شده اند!!!
اینجا ایران قرن ۲۱ است!!! اینجا دیگر کسی نمی خواهد گمنام بماند، همه به دنبال کسب نام هستند!!!
ﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯽ
ﻧﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ
ﻭ ﻧﻪ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺁﺑﺎﺩﯼ
ﺑﻪ ﺣﺒﺎﺏ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻟﺐ ﯾﮏ ﺭﻭﺩ ﻗﺴﻢ
ﻭ ﺑﻪ ﮐﻮﺗﺎ ﻫﯽ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ
ﻏﺼﻪ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ
ﺁﻧﭽﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ
ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﻋﺮﯾﺎﻧﻨﺪ
ﺑﻪ ﺗﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻣﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﭙﻮﺷﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ
ﺗﻮ ﺑﻪ ﺁﯾﯿﻨﻪ،ﻧﻪ! ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺳﺖ
ﺗﻮ ﺍﮔﺮ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﯽ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻨﺪﯾﺪ
ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻐﺾ ﮐﻨﯽ
ﺁﻩ ﺍﺯ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻫﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ
ﮔﻨﺠﻪ ﺩﯾﺮﻭﺯﺕ، ﭘﺮ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﭼﻪ ﺣﯿﻒ!
ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺩﺍ ﻫﻤﻪ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ!
ﻇﺮﻑ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﻟﯿﮑﻦ ﺧﺎﻟﯽ ﺳﺖ
ﺳﺎﺣﺖ ﺳﯿﻨﻪ ﭘﺬ ﯾﺮﺍﯼ ﭼﻪ ﮐﺲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ
ﻏﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﯿﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﮑﻦ
ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﯾﮏ ﺭﮒ ﮔﺮﺩﻥ ﺑﺎﻗﯽ ﺳﺖ
ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﻏﻢ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺪﻩ!
خیلی قشنگ بود من عاشق شعرای سهرابم خدارحمتش کنه.
خیلی شعرای زیبایی دارن
کلا شعر نو دوس دارم