وقتی رسیدم حرم امام حسین اصلا یه آرامش خاصی گرفتم.

انشالله قسمت بشه از مرز مهران برید متوجه میشید از چه نظر گفتم

درجواب :یاس

از شما این حرف بعید بود

درجواب :FOTROS

جور شد در راه کربلا هستم ب...

عالی

عالی

هعی ...

وقتی عبداللَّه بن عمر فهمید امام حسین(ع) قصد رفتن به سمت کوفه را دارد، به نزد آن‌حضرت(ع) آمد تا حضرت‌شان را به اطاعت و فرمان‌برداری از رژیم اموی سفارش کند. امام(ع) در جواب وی فرمود: ای پسر عمر! آیا نمی‌دانی که نشانه پستی دنیا در نزد خدا آن است که سر بریده حضرت یحیی(ع) به انسان آلوده و زشت‏کرداری از آلودگان بنی‌اسرائیل هدیه شد؟! آیا نمی‏دانی که بنی‌اسرائیل تا جایی پیش رفتند که بامدادان میان طلوع فجر تا طلوع خورشید هفتاد پیامبر الهی را به شهادت رساندند و سپس (بدون احساس زشتی و فاجعه این جنایت هولناک) به خرید و فروش پرداختند؛ چنان‌که گویی هیچ فاجعه‏ای به وجود نیاورده‌اند؟!» این گزارش که در پرسش نیز بدان اشاره شده، در مقاتل معتبر نقل شده است.
امام باقر(ع) فرمود: «...شیوه بنی‌اسرائیل آن بود که یک پیامبر را می‌کشتند، در حالی که دو پیامبر دیگر ایستاده (و منتظر کشته شدن) بودند و دو پیامبر را می‌کشتند، در حالی که چهار تن دیگر از آنان ایستاده بودند تا این‌که در یک روز هفتاد پیامبر را کشتند و بازار کشتار آنها تا پایان روز برقرار بود».

#الله_الله

تسلیت

درجواب :خانوم اِچ

. چرا اسمم درومد بابام...

ممنون از همتون 🥲❤

درجواب :Elham

بارداری؟

چه جالب
فقط موندم حسینی بای و چرا دارش نمیزنن

درجواب :یاس

ان شاالله قسمتت بشه نمیشه گفت...

خیلی از کسانی که در جبهه‌های جنگ دفاع مقدس مقام فرماندهی داشتند، دوست نداشتند کسی متوجه جایگاه آن‌ها شود و تلاش می‌کردند دیگران آن‌ها را تنها به عنوان یک خادم بشناسند. داستانی که می‌خوانید روایتی از مادر شهید ناصر قاسمی رئیس ستاد لشکر ۳۲ انصار الحسین(ع) است که در کتاب «یک جرعه آفتاب» به قلم سید محمدرضا علوی آمده است:

«در سپاه کار می‌کرد. اما نمی‌دانستم چه کاری انجام می‌دهد. هر وقت از او می‌پرسیدم در سپاه چه کاره‌ای؟ جواب می‌داد: من در سپاه جارو می‌کشم.

واقعاً باور کرده بودم که او در سپاه مستخدم است. قرار شد برایش برویم خواستگاری. دختر خانم از شغل ناصر پرسید. سرم را بالا گرفتم و گفتم: پسرم در سپاه مستخدم است.

یک روز چادر سر کردم و به مسجد جامع محلمان رفتم. در حال و هوای خودم بودم که سخنران آمد و شروع کرد درباره جنگ و ... صحبت کردن.

نگاهش کردم. خیلی شبیه ناصر بود. شک برم داشت. آنقدر شبیه بود که انگار خودش است. پیش خودم گفتم: ناصر که یک مستخدم است. نمی‌تواند بیاید و سخنرانی کند. آن هم در مسجدجامع!

نتوانستم بی‌تفاوت بنشینم. آرام جلو رفتم تا ببینم او کیست. وقتی نزدیک شدم در عین ناباوری دیدم خودش است؛ خود ناصر پسر من است!

وقتی از دیگران سؤال کردم، فهمیدم ناصر یکی از سرداران سپاه است! من اصلاً از این موضوع اطلاع نداشتم!»