آهنگارو با کدوم سایت آپلود میکنید که باز میکنه؟

اگر از بالا به بسیاری از انسانهای روی کرۀ زمین نگاه کنیم، احساس می‌کنیم که کل زندگی آنها از زمان تولد تا وفات در چند چیز خلاصه می‌شود.خوردن،خوابیدن و همزمان رشد جسمانی، رفتن به مدرسه، رفتن به سرکار، ازدواج، بچه‌دارشدن، بزرگ‌کردن بچه‌ها، فرستادن بچه‌ها به مدرسه، ازدواج بچه‌ها، بچه‌دار شدن بچه‌ها و سپس نسل به نسل این روند تکرار می‌شود.  درواقع یک خط سیر افقی به همین صورت تکرار می‌شود.  به همین خاطر ما به یک حرکت عمودی و روبه بالا هم‌ نیاز داریم، یعنی اینکه ما کی هستیم؟ برای چه به این دنیا آمده‌ایم؟ هدف از زندگی چیست و باید چه‌کاری انجام دهیم؟ سؤالاتی ازاین‌دست به ما روش پرواز کردن را یاد می‌دهد. جملۀ زیبایی است که می‌گوید: ما صرفاً به این دنیا اضافه نشده‌ایم، بلکه باید چیزی به دنیا اضافه کنیم. دکتر فرانکل در کتاب انسان در جستجوی معنا می‌گوید اگر زندگی رنج بردن است، پس برای زنده‌بودن باید معنایی در رنج بردن پیدا کرد. بنابراین داشتن رسالت زندگی به ما کمک می‌کند که معنا را پیدا کنیم تا حتی در رنج‌های زندگی نیز به کمک ما بیاید و بداند که برای چه آفریده‌شده‌ایم.

هر چیزی در بهترین زمان
رخ خواهد داد،
نگرانی و عجله
ارتعاشات منفی ایجاد می کنند
که باعث دوری از هدف
خواهند شد...
زمان را به خداوند بسپاریم و با ایمان قلبی به خودمان و قدرت خداوند،
تلاش کنیم و به سمت جلو حرکت کنیم...
زمانی که از درون ساخته شدیم و آماده شدیم،
نتیجه ی مدنظرمان به ما داده خواهد شد...

بانو ! ملکه سرزمین خودت باش !

به دور از تمام باید ها و نباید ها و قانونهایی که تو را در یک چهارچوب مضحک اسیر می کند ,

خودت را باور کن و باور داشته باش تو .  آری تو با همین دستهای ظریف و لاک زده ات , و با همین موهای پریشانت می توانی لذت موفقیت را بچشی !

فقط کافیست خودت را باور داشته باشی !

زنانی که کتاب میخوانند برای جوامع نابرابر و مرد سالار خطرناکند .چون آنها با استفاده از کتاب میتوانند دنیایی بهتر تصور کنند و برای بوجود آوردنش مبارزه کنند .
زنانی که کتاب میخوانند سرشان را در مقابل ظلم و ستم خم نمیکنند چون بخود و توانایی های خود بعنوان زن  باور دارند

دختران رابعه
_بتول مرادی_

زیبایی ها را چشم می بیند
و مهربانی ها را دل !

چشم فراموش می کند
اما دل هرگز !

پس بدان که تا زمانی
دل زنده است
فراموش نخواهی شد....

ماهم بدی هستیم هم خوبی آنچه به دیگران نسبت می‌دهیم بخشی از وجود خودمان است

دبی فورد

باور قوی بودن پسران و ضعیف بودن و نیاز دختران به حفاظت شدن به‌طور وسیع و عمیق، درون ما جای گرفته است. امّا مشکل بزرگ‌تر، واکنش بزرگ‌ترهاست.

برای جریحه‌دار نکردن احساسات لطیف دختران معمولاً هر چیزی را که حیاتی به‌نظر برسد کم‌رنگ و بی‌اهمیت جلوه میدهیم. از آن‌ها بیشتر حفاظت می‌کنیم، بیشتر کنار می‌آییم، آن‌ها را بیشتر به جهت «امن» هدایت می‌کنیم و به این پیشگویی خود محقق ‌کننده که دختران آسیب‌پذیر هستند بیشتر دامن می‌زنیم.

امّا اگر مدام آن‌ها را از لبه‌های تیز و برنده دور کنیم، چطور می‌توان از آن‌ها انتظار داشت که قوی باشند و بعداً وقتی در زندگی با انتقاد و شکست واقعی رو به‌ رو می‌شوند، از درون فرو نریزند؟


📕 #شجاع_باش_دختر

هیچ‌وقت نباید به دنبال خوشبختی کامل بود. غیر ممکن است بتوان کسی را در این دنیا پیدا کرد که صد در صد خوشبخت باشد. باید به زیبایی‌های کوچک زندگی بسنده کرده و آنها را در کنار هم چید، درست مثل یک جاده. در آن‌ صورت است که وقتی برگردی و پشت سرت را نگاه کنی، میبینی چه مسیر طولانی‌ای را به سمت خوشبختی طی کرده‌ای.

#سوادزندگي

خوشبختي ديگران ...
هرگز کم نمي کند از " خوشبختي تو "

و ثروت آنان ..!!
هرگز کم نمي کند " رزق تو را "

و صحت آنان ...
هرگز نمي گيرد " سلامتي تو را "

پس مهربان باش..

و آرزو کن براي ديگران ...
آنچه را که آرزو مي کني "براي خودت"

زندگی شبیه یک پازل است. هر کدام از آدم ها و اتفاقات زندگی یک قطعه‌ی پازل هستند و ما یک زمان مشخصی را فرصت داریم تا پازل زندگیمان را کامل کنیم، تا همه چیز را سر جای خودش بگذاریم. پس به دنبال قطعات پازل می گردیم. بعضی از قطعات را هرگز پیدا نمی کنیم و می‌خواهیم با قطعه ی دیگری جایش را پر کنیم. اما‌ می‌بینیم به زندگیمان نمی آید. می‌فهمیم
وصله ی تنمان نیست.
گاهی قطعه ای را پیدا می کنیم ولی نمیتوانیم در جای درست قرار دهیم. پس به جای قطعه ی دیگری قرار می دهیم و پازل را اشتباه می چینیم. با یک اشتباه همه چیز خراب می شود. با تجربه ای که از گذشته داریم از نو شروع می کنیم. آنقدر تکرار می‌کنیم که جایگاه هر اتفاقی را _ هر آدمی را _ در پازل زندگی پیدا کنیم.
اما بدترین قسمت پازل زندگی زمانی ست که قطعه ای گم می شود. یک قطعه ی مهم که هیچ قطعه ای _ هیچ آدمی _ نمی تواند جایش را پر کند. ما می مانیم و یک جایگاه خالی درست وسط قلبمان...

سلامی کنیم به اون دسته از دوستان که اسم های کالیفرنیایی دارن

نه تنها پزشکی، مهندسی و نقاشی هنر است، بلکه زیستن نیز خود هنر است و در حقیقت مهم‌ترین و در عین‌حال مشکل‌ترین و پیچیده‌ترین هنری است که انسان تجربه می‌کند.

هدف این هنر، انجام کار به‌خصوصی نیست، بلکه هدف آن، زندگیِ شایانِ تحسین و پرورش استعدادهای ذاتی است. در پهنهٔ هنرِ زیستن، انسان هم هنرمند است و هم محصول هنر، هم پیکرتراش است و هم سنگ مرمر، هم پزشک است و هم بیمار.

یافتن خوشبختی در درونمان کار آسانی نیست،
اما جز آنجا در هیچ جای دیگری هم امکان‌پذیر نیست...