خسته تر از آنم که فکرش را کرد

گناهانی که برای انسان گرفتاری و نکبت به بار می‌آورد، چیست؟

[لینک]

می‌نویسم به روی دفتر خویش:

آه … باور نمی‌کنم که مرا
با تو پیوستنی چنین باشد

نگه آن دو چشم شورافکن
سوی من گرم و دلنشین باشد

بی گمان زان جهان رؤیایی
زهره بر من فکنده دیده عشق

می‌نویسم به روی دفتر خویش:
«جاودان باشی، ای سپیده عشق»

دانید
قطره قطره هجاهای اسمت
خشک شد
ابری نبودی حتی
گفته بودی
باران
صدایت کنم