نه بسته کس به من دل
چو تخته پاره بر موج رها رها رها من
ز من هر آن که او دورچو دل به سینه نزدیک
به من هر آنکه نزدیک از او جدا جدا من
نه چشم دل به سویی نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی به یاد آشنا من
ستاره ها نهفته در آسمان ابری
دلم گرفته ای دوست هوای گریه با من
هوای گریه با من
حدس بزنید اون کیه که مترو رو به جای این که به سمت خونه اشون سوار شه ، در جهت دور شدن از خونه شون سوار شده و الان در ایستگاه سی و سه پل دوباره منتظر متروعه
رئیسی عزیز خستگی نمیشناخت. در این حادثهی تلخ، ملت ایران، خدمتگزار صمیمی و مخلص و با ارزشی را از دست داد. برای او صلاح و رضایت مردم که حاکی از رضایت الهی است بر همه چیز ترجیح داشت، از این رو آزردگیهایش از ناسپاسی و طعن برخی بدخواهان، مانع تلاش شبانه روزیش برای پیشرفت و اصلاح امور نمیشد.
اقا با این جملشون هم جایگاه شهید رونشون دادن هم اون عده شل مغزایی که می گن رئیسی بود و نبودش برای مملکت فرقی نمی کنه رو قهوه ای کردن.
یاد مظلومیتش تو مناظرات افتادم...
چقدر مودب بود
میتونست توهین کنه و نکرد
چقدر میتونست رسوا کنه و نکرد
بخاطر حضور در قوه قضائیه از خیلی چیزها خبر داشت،از کارهای همونهایی که بهش گفتن شش کلاس درس خونده ولی چیزی نگفت.
آبرو نگهداشتی ...
هیچ چیزی مثل این اتفاق نمیتونست قشنگ تر باشه که جایی رفت که یک روز با بسیج تمامی نیروها، طول کشید تا پیدایش کند.
الان باید در مشهد می بود و خودش رو برای مراسم امروز حرم آماده میکرد و صرفا دستی برای مردم تکان میداد...
پای حرفش ماند
فدای مردم شد...
کدوم رئیس جمهوری چکمه می پوشه برای کار مردم اخه؟!
رئیس جمهورا مگه همه نباید نگران خط افتادن کت و شلوارای مارکشون باشن؟!
مگه نباید مارک رنگ ریششون خاص باشه و از خارج بیاد؟!
تو چرا رئیس جمهور نبودی؟!
تو چرا همیشه خاکی و گلی بودی؟!
چشم امید مردم حاشینه نشین ، مردم مناطق محروم ایران مگه به تو نبود؟!
حاجی صبر ما خسته شد ، قلبمون زخم شد....
کاش جای همه ی این بلایا ظهور منجی سریع تر برسه
ما دیگه نمی کشیم...💔🖤
کل حوادث هفته قبل رصد کنی
تابلوعه
نامه شدید لحن روحانی
تعطیلی شنبه
سقوط ازاد دلاد
اجرایی شدن طرح حجاب عفاف
تشکر دو روز پیش نتنیابو از اذربایجان و برادر خطاب کردن
اصرار الی کوف
و خبر شهادت
منم از جانب اونا ننوشتم روز خوبی بوده کاری هم به منفی دادنشون ندارم
پیامایی که تو پی ویم دادن ناراحتم کرد
فک میکنن همه مث خودشونن که از مرگ یکی دیگه خوشحال بشن
بسم الله الرّحمن الرّحیم
انا لله و انا الیه راجعون
با اندوه و تاسف فراوان خبر تلخِ درگذشتِ شهادت گونهی عالم مجاهد، رئیس جمهور مردمی و با کفایت و پرتلاش، خادمالرضا علیه السلام جناب حجة الاسلام و المسلمین آقای حاج سید ابراهیم رئیسی و همراهان گرامی ایشان رضوان الله علیهم را دریافت کردم.
این حادثهی ناگوار در اثنای یک تلاش خدمترسانی اتفاق افتاد؛ همهی مدت مسئولیت این انسان بزرگوار و فداکار چه در دوران کوتاه ریاست جمهوری و چه پیش از آن، یکسره به تلاش بیوقفه در خدمت به مردم و به کشور و به اسلام سپری شد.
رئیسی عزیز خستگی نمیشناخت. در این حادثهی تلخ، ملت ایران، خدمتگزار صمیمی و مخلص و با ارزشی را از دست داد. برای او صلاح و رضایت مردم که حاکی از رضایت الهی است بر همه چیز ترجیح داشت، از این رو آزردگیهایش از ناسپاسی و طعن برخی بدخواهان، مانع تلاش شبانه روزیش برای پیشرفت و اصلاح امور نمیشد.
در این حادثهی سنگین شخصیتهای برجستهئی مانند حجةالاسلام آل هاشم امام جمعهی محبوب و معتبر تبریز، جناب آقای امیر عبداللهیان وزیر خارجهی مجاهد و فعال، جناب آقای مالک رحمتی استاندار انقلابی و متدین آذربایجان شرقی و گروه پروازی و دیگر همراهان نیز به رحمت الهی پیوستند.
اینجانب پنج روز عزای عمومی اعلام میکنم و به ملت عزیز ایران تسلیت میگویم. جناب آقای مخبر طبق اصل ۱۳۱ قانون اساسی در مقام مدیریت قوهی مجریه قرار میگیرد و موظف است به همراهی رؤسای قوای مقنّنه و قضائیه ترتیبی دهند که ظرف حداکثر پنجاه روز رئیس جمهور جدید انتخاب شود.
در پایان تسلیت صمیمی خود را به مادر گرامی جناب آقای رئیسی و همسر فاضل و بزرگوار ایشان و دیگر بازماندگان رئیس جمهور و خانوادههای محترم همراهان بویژه والد ماجد جناب آقای آل هاشم معروض میدارم و صبر و تسلای آنان و رحمت الهی برای درگذشتگان را مسألت میکنم.