غم خانه دل
من و مجنون دو اسیریم که غم شادی ماست
هر که این شیوه ندانست نه از وادی ماست
پاس شمع رخ ساقی به دعا می داریم
کین چراغی است که در ظلمت غم هادی ماست
آن سبکبار نهالیم که در باغ جهان
سرو آزاد چمن بنده آزادی ماست
گر ندانیم ره و رسم جهان طعنه مزن
زانکه نادانی ما غایت استادی ماست
هاع همیشه حواس ب همهچیز هست
همه جا دوربین کار میذاری
ن باو وقت ندارم مگه چقدر هستم
روزای تعطیل اوکی ای
خوابم ک