مسلک بود؛ اما… آمد برای یاری ابا عبداله الحسین! و حسینی شد.
وهب مسیحی بود ولی در واپسین لحظات حسینی شد
حر بن یزید ریاحی فرمانده لشگر یزید بود که راه بر حسین بست ولی به کجا رسید
یادش بخیر امام میگفت ملاک حال فعلی افراد است ولو قبلا امامزاده بود

"شمربن ذی الجوشن"هم نماز شبش ترک نمیشد هم شیخ و سابقون جانباز امت بود اما… شد قاتل
ابا عبدالله...

بصیرت که نداشته باشیم،
می شویم؛
«خَسِرَ الدُّنیا والآخرة»
اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا .

+++++++

ای ول

سلام.
به نظرمن چون وقتی خونواده میرن سفر ایمان داریم یقین پیداکردیم که دراون روز مشخص برمیگردن وباید خودمونو آماده کنیم اما ما خودمونو نمیتونیم برای ظهور آقامون آمده کنیم شاید دلیل بی توجهی من همین ایمانم باشه.من اگه ایمان داشته باشم یه ثانیه ی دیگه تواین دنیانیستم خودمو واسه مرگم اماده میکنم کارای خوب انجام میدم به خدابیشترنزدیک میشم اماحیف مرگ وازخودم دورمیدونم ظهوراقا هم همچنین خیلی دورمیدونم ازخودم واین یک اشتباهه بزرگی درمن هست من باید ایمان داشته باشم دستم روبه دعا باشه دعای فرجوبخونم خودمو به اقا باکارا بارفتارام اماده کنم یقین پیداکنم ظهوری هست قیامتی هست مرگی هست اخرتی هست.
من باگفته ی خودم نمیگم ایمان ندارما یه وقت سوتفاهم نشه هممون شیعه هستیم وبه ظهوراعتقادداریم من حرفم این بودکه خودمو برای ظهور آقا آماده نکردم.

چرا به امام زمان (عج) اباصالح می‌گویند؟

بزرگ نمایی کوچک نمایی
چرا به امام زمان (عج) اباصالح می‌گویند؟
به گزارش شيعه آنلاين به نقل از قدس، «بی‌تردید شما نیز فراوان شنیده‌اید که محبان و منتظران امام زمان (عج)، ایشان را با القابی در خور شأن و مقام این منجی جهان بشریت مورد درخواست و یاری قرار می‌دهند؛ اما جالب است بدانید یکی از القاب بسیار برازنده ایشان «اباصالح» است.»
حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی در این باره می‌گوید: این که به امام زمان (عج) اباصالح می‌گویند به سبب این نیست که فرزندی به نام صالح دارد؛ زیرا «اب» در لغت عرب، تنها به معنای پدر نیست بلکه به معنای صاحب نیز هست. «اباصالح» یعنی کسی که صُلَحایی در اختیار دارد. لقب اباصالح از آیه قرآن گرفته شده است: (وَ لَقَد کتبنا فِی الزَّبُور مِن بَعد الذَّکر أنّ الأرض یرثها عبادی الصالِحُون). (انبیاء: آیه 15)
البته امام صادق (علیه السلام) در روایتی می‌فرماید: «هرگاه راه را گم کردی، صدا بزن «یا صالح» یا بگو «یا اباصالح ما را به راه راست هدایت کنید» تا خدا شما را مورد رحمت قرار دهد.»
بنا بر روایت ذکرشده که در کتاب‌های معتبر روایی آمده، معلوم می‌شود اگر انسان در راهی حرکت و به هر دلیلی راه را گم کند و نداند که از کدام سو باید برود، می‌تواند «صالح» یا «اباصالح» را صدا بزند و از ایشان درخواست راهنمایی کند.
در روایتی دیگر آمده است که «یا اباصالح ارشدونا»، لفظ «ارشدونا» جمع است که معلوم می‌شود گروهی به این کار (هدایت مردم) مشغول هستند.
علامه مجلسی از پدر خویش نقل می‌کند، وقتی فردی به نام امیراسحاق استرآبادی در راه گم می‌شود، همین جمله روایت بالا را به زبان می‌آورد. آن گاه کسی می‌آید و به او کمک می‌کند. امیراسحاق می‌فهمد که او امام زمان (عج) بوده است، همچنین محدث نوری در حکایت دیگری از ملاعلی رشتی نقل می‌کند: یکی از اهل تسنن، مادری شیعه داشت و از او شنیده بود که لقب امام زمان (عج) «اباصالح» است و راه گم کرده‌ها را هدایت می‌کند. روزی او راه را گم می‌کند و از «اباصالح» کمک می‌طلبد، آن گاه کسی را می‌یابد که وی را تا نزدیکی روستایشان هدایت می‌کند و او نیز شیعه می‌شود.
بنابر دو حکایتی که سند معتبری دارند، «اباصالح» شامل امام زمان (عج) نیز می‌شود. حتی می‌توان گفت ایشان مصداق اصلی این روایت هستند و جنیان و دیگران به فرمان ایشان، مردم را هدایت می‌نمایند و گاهی نیز خود حضرت این امر را عهده‌دار می شوند و گمراهان را هدایت می‌فرمایند.
منبع: شیعه آنلاین