خواندنش خالی از لطف نیست ..


بعضی ها اصلا دنبال غم و غصه می گردند. انگار بدشان نمی آید بدبخت و بیچاره باشند. روانشناسان بعد از سال ها تجربه و مطالعه به این نتیجه رسیدند که بیچاره و مفلوک بودن هنر می خواهد، چون به زحمت می توان شرایط را برای همیشه بد نگه داشت. کسی که ادعا می کند ذاتا بداقبال است، خلاقیت زیادی به کار برده تا بداقبال شود. درست زمانی که اوضاع رو به بهبود است و نه زلزله و سیلی در کار است، نه جنگ و تهدیدی و حتی تحریم ها هم یکی یکی غیب می شوند، غم و غصه جور کردن هنری است که نیاز به ابتکار، قوه تخیل و هوش دارد.
[لینک]

بوی عشرت در بهار، از لاله می‌آید که اوست
در دلش، سودای عشق و در سرش جام شراب

از عمر خود من آن نفسی شادمان شوم
کز تن به یاد دوست برآید نفس مرا

هر نفس آید نثار بر سر یاران کار
از بر جانان که اوست جان و دل افزای عشق

تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق
هر دم آید غمی از نو (..............)به مبارک بادم

از عمر خود من آن نفسی شادمان شوم

کز تن به یاد دوست برآید نفس مرا

سعدی قلم به سختی رفتست و نیکبختی
پس هر چه پیشت آید گردن بنه قضا را

تا سپاه خط سبزش بدر آید بقصاص
لب من بر لب چون خون سیاووشش باد

بی دهان تو اگر صد قدح نوش دهند

به دهان تو که زهر آید از آن نوش مرا