Niaz
Niaz
روزگاریست که زلیخا، فراوان شده است
هر ز چاه آمده ای یوسف کنعان شده است
عشق هم در پس پستوست به قول سهراب
پشت دریا دگر آن شهر بیابان شده است
هر ز چاه آمده ای یوسف کنعان شده است
عشق هم در پس پستوست به قول سهراب
پشت دریا دگر آن شهر بیابان شده است
Niaz
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا
نوش دارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگ دل این زودتر میخواستی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا
نوش دارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگ دل این زودتر میخواستی حالا چرا
Niaz
گفته بودم که اگر بوسه دهی توبه کنم
و دگر باره ازین گونه خطاها نکنم
بوسه دادی چو برخواست لبم از لب تو
توبه کردم که دگر توبه بیجا نکنم
و دگر باره ازین گونه خطاها نکنم
بوسه دادی چو برخواست لبم از لب تو
توبه کردم که دگر توبه بیجا نکنم
زیباس
(" title="
(" />
