مادربزرگ، عطر برنج شمال بود
کم بود نان سفره اش اما حلال بود

در دست های ظرف گل سرخی اش مدام
یک قاچ سیب و چند پر پرتقال بود

یادش بخیر! آمدن از خانه ی عزیز
بی پاکت نخودچی و کشمش محال بود

با او همیشه قصه و سوغاتی و غزل
با او به قول ما نوه ها عشق و حال بود

غیر از «علی»نبُرد به لب نام دیگری
پیشش پدربزگ، تمام و کمال بود

مادربزرگ پیش خدای بزرگ رفت
او مُرد؟ این همیشه برایم سؤال بود

«هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق»
او هست، خواجه! شعر تو شاهدمثال بود...

#علیرضا_نورعلیپور