#وسط_بدو_بدوها

دو پسر بچه‌ی شش، هفت ساله روی صندلی جلویی جایی که الان هستم  نشسته‌اند و مثل کودکی‌های همه‌مان فارغ از تمام جهان‌اند.
یکی‌شان کتاب درسی‌اش را دست گرفته و با حسی از دانایی بسیار به آن دیگری کلمات را نشان می‌دهد و معنی می‌کند.
بعد هر دوشان نمی‌دانم چرا از خنده ریسه می‌روند و سر می‌خورند روی صندلی، انگار بر لبه‌ی آبشاری سوارند.
دوست‌داشتنی‌اند. با پوستی سبزه و موهایی که با شماره چهار اصلاح شده.
حیف است عکسی ازشان بردارم
باید خودتان تخیّل‌شان کنید.

"بعضی ادم‌ها، رام‌کننده‌ی آدم‌های دیگه‌ان!
امیدوارم رام‌کننده‌ای  تو زندگیتون بیاد،
یا بقول روباه کتاب #شازده‌کوچولو ادمی باشد که اهلی‌‌اتان کند."