گاهی هم پیش می آید ، که آدم در تنهایی هایش ،یا وقتی در منجلاب مشگلاتش گُم شده ، یا وقتی که آنقدر درد و غصه دارد ، که دیگر توانی برای جنگ یا مقابله ندارد .
میخواهد یک نفر باشد ،
یک دلگرمی
یک آرامش
کسی که بتواند ، با خیال راحت به شانه هایش تکیه بدهد ‌،
و درد هایش را به زبان بیاورد .
باید کسی باشد ، که در برابرش ترسی از شکستن غرورش نداشته باشد ، همان کسی که حتی در اوج کلافگی های روزمره اش میخواهد که باشد ،
که گره از کلافِ بی حوصلگی هایش باز کند،
و بخندد ، انگار که وجودش لازم است درست به همان اندازه که آب برای ماهی !

#ماعده_زمان