‌
داشتم فکر می‌کردم...
چقدر آدمهای امن خوبند.
آدم هایی که رازدارند.
آن‌هایی که می‌توانی کنارشان خودت باشی و تمام روحت را عریان کنی.
از همه‌چیز بی‌واهمه حرف بزنی،
بدون هراسی از قضاوت شدن.
آدم‌هایی که نه با لبها که با چشمها و روحشان لبخند می‌زنند.
بدون این که زیاد بدانند، اعتماد می‌کنند و شاید خودشان هم هرگز ندانند
در کدام روز سختت به تو رسیده‌اند
و چطور خورشید شده‌اند وسط همه تاریکی های دلت.
چقدر خورشیدها خوبند،
چقدر بی‌منت و چقدر خوش‌بو
و چقدر بوسیدنی و چقدر خواستنی‌اند
مهربانی هایی که انگار نهرهای بهشتند روی آتش تنهایی. درد و دریغ که کمند. بسیار کم!!!

#حمید_سلیمی

‎‌‌‎‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

‌

‏چنین است کیهان ناپایدار
تو در وی به جز تخم نیکی مَکار

جهان سر به سر چون فسانه‌ست و بس
نماند بد و نیک بر هیچکس ...

یکی پند گویم ترا من درست
دل از مهر گیتی ببایدت شست

نباشد همی نیک و بد پایدار
همان به که نیکی بود یادگار ...


#فردوسی
‌

امکان ندارد کسی به فکرت باشد و
سراغی از تو نگیرد!
آدم ها تا سرشان گرم میشود
همه چیز را فراموش میکنند
حتی خوبی ها را!

آخر میدانی؟!
آدم ها استعداد عجیبی در
فراموش کردن خوبی ها دارند!

آدم ها عجیب اند ؛ رنگارنگ اند
نمیتوانی آن ها را به درستی بشناسی
هر آدمی در وجودش
کمی از خود واقعی اش را پنهان میکند!
دست خودشان که نیست
خودشان کمی پنهان کاری را دوست دارند!



# محسن_دعاوى