wolf
ی ویژگی عجیبی ک ما آدما داریم و خیلی اذیتم میکنه اینه که “مرده پرست” ایم …
فلانی میمیره ، تازه می شینیم ب خاطرات قشنگی ک باهاش داشتیم فک میکنیم …
گل میبریم سر قبرش …
و همش افسوس میخوریم چرا بیشتر باهاش وخت نگذروندم ، چرا بیشتر جویای حالش نشدم ، چرا …
و این افسوس تا همیشه باهامون میمونه …
ما فکر میکنیم آدما قرارع همیشگی باشن تو زندگیمون … و این میتونه یکی از دلایلی باشه ک نسبت بهشون بی توجه ایم …
کی معلم اینجا ؟؟؟
الان چی شد خب
من عرق پونه واسه دل درد میخورم ، آروم میشه
کارتون درسته
واسه خوردن عرق
یس