چه کسی میداند که تو
در پیله ی تنهایی خود تنهایی
چه کسی میداند که تو
در حسرت یک روزنه در فردایی
پیله ات را بگشا
تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایی
ﺍﺯ ﺻﺪﺍﻱ ﮔﺬﺭ ﺁﺏ ﭼﻨﺎﻥ فهمیدم
ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ ، ﻋﻤﺮ ﮔﺮﺍﻥ میگذرد
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﻧﻔﺴﯽ ،
ﺍﺭﺯﺵ ﻏﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ
ﺁﺭﺯﻭیم ﺍین ﺍﺳﺖ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺳﻴﺮ بخندی
ﻛﻪ ﻧﺪﺍﻧﯽ ﻏﻢ ﭼﻴﺴﺖ.
#سهراب_سپهری
6 امتیاز + /
0 امتیاز - 1398/03/17 - 01:19 در
حـس نـویـس . . .
عالی