بیا بنشین کنارم
مهمان ناخواندهی دلم باش
آتشی روشن کن
چای بریزم برایت
از همان چایهای قندپهلو
بیا لحظهای چشمهایمان را ببندیم
میان شعلههای آتش
خاطراتمان را دود کنیم
بیا لحظهای فراموش کنیم
چه بر سرمان آمده!
آتشمان که خاموش شد
هرکدام کولهیمان را بر میداریم
دوباره به خانه بازمیگردیم
بیا بنشین کنارم
مهمان ناخواندهی دلم باش
قول میدهم میزبان خوبی باشم
1 امتیاز + /
0 امتیاز - 1397/08/24 - 20:29