حسین(ع) را رها کرده و به زیارتش نمى‏روى؟...(۱) امام باقر(ع) از یکى از شیعیان پرسید:فاصله میان شما و حسین (ع) چه قدر است؟

- بیست ‏و شش فرسخ (یا:شانزده فرسخ) - آیا به زیارت قبرش مى‏روید؟
- نه!- چه‏قدر جفا کردید!... زیارت حسین رفتن، یک تکلیف مکتبى براى شیعه او و پیرو مکتب عاشورا است.
بدون پیوند باآن مرقد و مزار، ( شیعه بودن ) داراى خلل است. این مطلبى است که خود ائمه دین فرموده‏اند. امام صادق(ع؟فرمود:
هر کس به زیارت‏حسین(ع) نرود تا بمیرد، در حالیکه خود را هم شیعه ما بداند، هرگز او شیعه ما نیست.و اگر از اهل بهشت هم باشد، او مهمان بهشتیان است:
( من لم یاءت قبرالحسین(ع) و هم یزعم انه لنا شیعه حتى یموت، فلیس هولنا بشیعه و ا ن کان من اهل الجنه فهو ضیفان اهل الجنه ) امام صادق(ع) در جاى دیگر فرمود:
کسى که‏ توانایى زیارت حسین را داشته باشد ولى زیارت نکند، نسبت به پیامبر اسلام و ائمه ( عاق ) شده است. و نیز، آن حضرت فرموده است:
زیارت‏حسین بن على(ع)، بر هر کسى که ( حسین ) را از سوى خداوند، (امام) مى‏داند لازم و واجب است:
( زیاره الحسین‏بن على واجبه على کل من یقر للحسین بالاءمامه من ا لله‏عزوجل.) و اینکه:هر که تا هنگام مرگ، به زیارت حسین(ع) نرود، دین‏و ایمانش نقصان دارد.
امام باقر(ع) فرموده است شیعیان ما را به زیارت قبر حسین بن على دستور بدهید. چرا که زیارت او، بر هر مومنى که به ( امامت الهى ) حسین(ع)، اقرار دارد، فریضه است. و در سخنى دیگر فرموده است:شیعیان ما را دستور دهید تا حسین(ع) را زیارت کنند. همانا زیارت او عمر را زیاد، رزق را افزون، و بدیها را دفع مى‏کند و زیارت او، بر هر مومین که به امامت او از سوى خداوند اعتقاد دارد واجب است. گویا بین اعتقاد به امامت و رهبرى، با رفتن به زیارت، ملازمه‏است و زیارت عمل به تعهد و وفاى کامل به پیمانى است که بین هر امام و پیروان او برقرار است.