نمونه هایی از عاقبت به شر ها در تاریخ اسلام
طلحه و زبیر :
این دو نفر آن همه در راه اسلام جنگیدند و در جنگ احد جزء هشت نفری بودند که پیمان بستند تا پای جان از پیامبر دفاع کنند و دفاع کردند.
ولی سرانجام حرص و طمع باعث شد که علیه امام زمان خویش علی(علیه السلام) قیام کنند و جنگ جمل را، راه اندازند. امام علی(علیه السلام) بعد از مرگ زبیر توسط عمروبن جرموز شمشیر او را برداشت و فرمود: «این شمشیر چه سختی هایی را که از پیامبر دور کرد»
و طلحه خود در آخرین لحظه به بدعاقبتی خود اعتراف کرد، در لحظه جان دادن گفت: «به خدا سوگند من کشته شدن مرد پیری را ندیده ام که مانند من ضایع شود.
شمر :
شمر سرباز جانباز حضرت علی(علیه السلام) در جنگ صفین بود ولی سرانجام قاتل فرزند علی(علیه السلام) شد و آن عاقبت شوم را برای خود رقم زد و در روز تاسوعا پیغام جنگ با امام حسین(علیه السلام) را به عمر سعد رساند، و او را بر این کار تشویق کرد و آب را بر روی اهل بیت(علیه السلام) بست و سرانجام بدترین جنایت را مرتکب شد و خورشید را بر نیزه کرد و به دست مختار به درک واصل شد.
اسامة بن زید :
اسامه کسی بود که پیامبر او را محبوبترین فرد نزد خود معرّفی کرد و در روزهای آخر عمر خویش دستور داد که همه به جیش اسامه ملحق شوند و کسی از آن تخلّف نکند. و مدّتی نیز در مقابل ابوبکر و غصب خلافت او مقاومت کرد، ولی سرانجام تسلیم شد، و آمد نزد ابوبکر گفت: «السّلام علیک یا خلیفة المسلمین؛ سلام بر تو ای خلیفه مسلمین» ابوبکر هم در جواب او گفت: «السّلام علیک ایّها الامیر؛ سلام بر تو ای امیر.»
بععععله...