نه نپرس

باید کتابی در باره افراد بیعت کنده با حضرت باشه گیر آوردم تقدیم حضور تون میکنم

درجواب :حضرت@دوست

باید کتابی در باره افراد بیعت کنده...

مرسی .

شمایل امام جواد (علیه السلام)
قامتی معتدل ، چهره ای گندم گون، ابروانی باریک و پیوسته، چشمانی سیاه و گشاده، بینی ای باریک و کشیده، دندان هایی سفید و منظم، کمری باریک، سینه ای فراخ، دست ها و انگشتانی رسا و کشیده، گردنی بلند ، محاسنی سیاه و پرپشت، شکمی هموار و پاهایی محکم و قوی داشته است.(18) «ابن صباغ مالکی» چهره امام را سپید و قامت آن حضرت را معتدل می داند.(19)

شمایل امام هادی (علیه السلام)
دربارۀ ویژگی های ظاهری امام هادی (عليه السلام) نقل شده است: آن حضرت متوسط القامه بود و روى مبارکش سرخ و سفید بود.(20) در بعضی تعابیر آمده که آن جناب گندمگون بود.(21) چشم هایش فراخ و ابروهایش گشاده و چهره‏ اش دلگشا، هر کس غمگین بود و به روى مبارکش می نگریست، غمش زایل می شد. محبوب قلوب و صاحب هیبت بود، به همین جهت وقتی دشمن به وى بر می خورد، تملّق می نمود. پیوسته لب مبارکش در تبسّم و ذکر خدا بود و در راه رفتن گام ‏ها را کوچک بر می داشت.(22)

شمایل امام حسن عسکری (علیه السلام)
امام حسن عسکری (عليه السلام) دارای شمایل و خصوصیات ویژه ای بودند چنان که «احمد بن عبید اللَّه» می گوید: یک روز در مجلس عمومى پدرم پشت سر او ایستاده بودم که دربانان او دویدند و گفتند ابن الرّضا بر در خانه است و او به صداى بلند گفت او را وارد کنید. مردى گندمگون، گشاده چشم، خوش قامت، زیباروى، خوش ترکیب، جوان، با جلال و هیبت وارد شد، چون چشم پدرم به او افتاد برخاست و چند گام به استقبال او رفت و به یاد ندارم که به احدى از بنى هاشم و یا افسران و یا ولیعهدها چنین کرده باشد.(23)

شمایل امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
امام باقر(عليه السلام) از پدرش و جدش روایت می کند که روزی امام علی (عليه السلام) در حالی که بالای منبر بود، فرمود: از فرزندان من در آخرالزمان، مردی ظهور می کند که رنگ [صورتش] سفید متمایل به سرخی و سینه اش فراخ و ران هایش ستبر و شانه هایش قوی است و در پشتش دو خال است، یکی، به رنگ پوستش و دیگری، مشابه خال پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله).(24)
«علی بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی» که بیست مرتبه به شوق دیدار مولایش (امام مهدی علیه السلام) به حج مشرف شد و سرانجام به آرزوی خود دست یافت، در گزارش دیدار خود، آن حضرت را این گونه توصیف می کند. «او میانه بالابود، نه بسیار بلند قد و نه بسیار کوتاه قد. صورتی گرد، سینه ای فراخ، پیشانی سفید و ابروانی به هم پیوسته داشت. بر گونه راست او خالی بود؛ چون دانه مشک که بر قطعه عنبر ساییده باشد.»(25)
«ابراهیم بن مهزیار» نیز که به شرف ملاقات امام مهدی (عليه السلام)رسیده است، در بیان خصال آن امام می گوید: «او جوانی نورس و نورانی و سپید پیشانی بود با ابروانی گشاده و گونه ها و بینی کشیده و قامتی بلند و نیکو چون شاخه سرو. گویا پیشانی اش ستاره ای درخشان بود و برگونه راستش، خالی بود که مانند مشک و عنبر بر صفحه ای نقره ای می درخشید. بر سرش، گیسوانی پرپشت و سیاه و افشان بود که روی گوشش را پوشانده بود. سیمایی داشت که هیچ چشمی برازنده تر و زیباتر و با طمأنینه تر و باحیاتر از آن ندیده است.»(26)

منبع پی نوشت ها:
1. ابن هشام، سیره ابن هشام، ترجمه رسولی محلاتی، انتشارات کتابچی تهران، 1375ش، ج 2، ص 436
2. ابن مزنصر بن مزاحم منقری، وقعة الصفین، ترجمه اتابکی، سازمان انتشارات آموزش انقلاب اسلامی، تهران، 1370ش، ص 318
3. اربلی، کشف الغمه، رضی، قم ،1421ق، ج 2، ص151
4. یعقوبی، تاریخ یعقوبی، انتشارات علمی فرهنگی، تهران، 1343، ج 2، ص 226
5. ذهبی، تاریخ الاسلام، دارالکتاب ، بیروت، 1409، ج 1، ص 451
6. یحیی بن حسین، الافاده فی تاریخ الائمة الساده، مکتبه اهل بیت، صعده، یمن، ص 98
7. فراء بغوی، مصابیح السنه، مطبعة صبیح و اولاده، مصر، بی تا، ص 187
8. ذهبی تاریخ الاسلام دارالکتاب، بیروت، 1409 ق، ج 1، ص 451
9. طبرانی، معجم الکبیر، مکتبة ابن تیمیه، قاهره، 1398ق، ج 3، ص 98.
10. ابن کثیر، البدایه والنهایه، دارالفکر، بیروت، بی تا، ج 9، ص 108.
11. ابن شهرآشوب مناقب، مکتبة الحیدریه، نجف، 1376ق، ج 3، ص 430
12. ابن شهر آشوب، همان ، ج 3، ص 343
13. مجلسی، بحار الانوار، ج 48، ص 11
14. صالحی، سید محمد، پژوهشى دقیق در زندگانى امام رضا علیه السلام، ج ‏1، ص 48
15. همان، به نقل از الصّراط السّوى فى مناقب آل النّبى، ص 199
16. شامى، یوسف بن حاتم، الدر النظیم فی مناقب الأئمه ، ص678
17. ابن صباغ مالکی فصول المهمه فی معرفة الائمه، سامی ناشر، دارالحدیث قم، 1422ق، ص 200
18. سپهر، ناسخ التواریخ، زندگانی امام جواد، انتشارات اسلامی تهران، 1363، ج 1، ص 25
19. ابن صباغ مالکی، همان ج 2، ص 1039
20. قمى‏، شیخ عباس، منتهى الآمال فی تواریخ النبی و الآل، دلیل ما، چاپ اوّل، قم‏،‏ 1379 ش،ج 3، ص 1846
21. خسروی، موسی، زندگانی حضرت جواد و عسکریین علیهم السلام انتشارات اسلامیه، تهران، ص 100
22. منتهی الآمال، همان
23. شیخ صدوق‏، کمال الدین و تمام النعمه، ناشر، اسلامیه‏، تهران،‏ چاپ دوم‏، 1395 ق، ج ‏1، ص 40
24. شیخ صدوق، همان، ج 2، باب 57 ، ص 560، ح 17
25. مجلسی، بحار الانوار، ج 51، ص 91
26. شیخ صدوق، همان، ج 2 ، باب 43، ص 180

ماشاالله همه خوشتیپا