چه قدرازپدرومادرهای شهدا،به بچه های شهیدشان نرسیده باشندخوب است؟

چه طورش فرقی نمی کند.این که آن هاهنوزنرفته باشندبه باغ بهشتی فرزندان شان

یااین که جنازه ی فرزندشان هنوزنیامده باشدپیش شان.

شهیدحسن باقری نقل به مضمون حرفی زدبه فرماندهان تحت امرش که:"برای خانواده ها

سخت نیست که فرزندان وهمسرانشان رابفرستندجبهه،شهیدهم اگرشوندصبرمی کنند

وتحمل،امابرای جنازه هاشان نه.برای جنازه های عزیزانشان بی تابی می کنند."

خودت راجای هم چنین مادروپدرهایی که بگذاری،شایدآن وقت بتوانی فهم کنی

که چراتاخبری می شودازتشییع جنازه ی شهدای گمنام,عکسی ازعزیزشان رادربغل

می گیرندوهرجاکه باشداین تشییع، خودرامی رسانندو...

چه قدرازاین پدرومادرهاکه چشم اتظارفرزندشان این دنیاراترک کردند

وچه قدرهستندهنوزکه چشمشان به دراست تاحتی اگرشده خبری،

عکسی،استخوان یالباس پوسیده ای،نامه ای چیزی ازفرزندشان به دستشان برسد.

برای دل های بی قرارشان دعاکنید.

مجله پایداری،همشهری سال92بهمن

مرحله اول عملیات که تمام می شود، آزاد باش می دهند و یک جعبه کمپوت گیلاس؛ خنک ، عین یک تکه یخ . انگار گنج پیدا کرده باشیم توی این گرما. از راه نرسیده، می گوید«می خواین از مهمونتون پذیرایی کنین؟» می گویم « چشمت به این کمپوتا افتاده؟ اینا صاحاب دارن. نداشته باشن هم خودمون بلدیم چی کارشون کنیم .» چند دقیقه می نشیند.تحویلش نمی گیریم،می رود. علی که می آید تو ، عرق از سر و رویش می بارد. یک کمپوت می دهم دستش. می گویم «یه نفر اومده بود ، لاغر مردنی. کمپوت می خواست بهش ندادیم. خیلی پر رو بود. » می گوید «همین که الان از این جا رفت بیرون؟ یه دست هم نداشت؟ » می گویم « آره . همین» می گوید « خاک ! حاج حسین بود .»

هوای شهر بهاری ولی غم انگیز است.....


بهار اگر تو نباشی شبیه پاییز است....