دردم هزار ساله مث درد حافظه ....درمونشم همونیه که کشف رازیه

متنفرم از خدافظی ها .....

متنفر از جداشدن

متنفر از خوشحالی و غم

و متنفر از دنیا شدم

متنفر از تمام خاطراتی که به عمق دریایی از نفرت پاسم دادن


از تمام خدافظی های که بوی غم میدهند از غربت رفیق و دلتنگی های بعدش

از رودی که به دریا ختم نشد

از دریایی که میشه توش غرق نشد

از غرق نشدن و ادامه زندگی

از حال و هوای این روزهام .....

یه حالی ام مثلِ رویا ، مثِ خواب ظهر یا صبحا

انگار گیر کردی توو برزخ ، یه چیزی مثلِ فرودگاه

یه چیزی مثل فرودگاه ، لعنتی فرودگاه

از اول فیلمو ، تو آخرش بود باهام

یکی رسید تا ، یکی

یه چیزی مثل فرودگاه ، لعنتی فرودگاه

دیگه راهِ دوری نیست

صدایِ خوبی نیست

رنگا برگشت ، عصبی شدم

یا جای تو بود ، یا من نبودم

بگو توو این نقاشی با چه رنگی باشم قاطی ؟

الان سوال نپرسم جواب بدم توو فردا چی

ها کن روی پنجره یه عکس قلب بکش

وا کن رو به دریاها شو غرق درد عشق

اون لیوان الکل و هی تند تند سر بکش

درود به ما و قشر ما که شُستیم خون و از اجتماع

هر روز سر مشتات أ حرصت کبوده

کوبیدیش دیوار و دور چشم سیاه و

تنهات گذاشتن نور چشمیات

اینم پایان تابستان.....

چطور گذشت ؟

یادته که گاهی هوا زشت میشد

میگفتم این چِش میشد یهویی

از نفست بدتر میگرفتی

اینا رو ولش کن عشق چی شد

تک تهران هوا بد میبارید

قانونا میگفتن توو کاسه ات چی داری

بُرجا زر زدن پول چی داری

یادِ تو افتادم بشون گفتم برادر چی دارین؟
@Taheram

بهار ندی وسط دی میخوابم ....

اعتراض دارم به رنگ سرخ که سوزانندس
به آبی که سرده
به زرد که رنگ جداییه
و هر رنگی که رنگ روح زندگی توش نیست

رنگ روح زندگی سبزه .....

رپ کن بی میکروفن شعر شو یه ورس دیگه رو باید راه بری .....

من زندگی میکنم تا نایی باقی مونده

میسازم راهو تا بی راهی باقی مونده

نفس فقط یک کلمه است

میکِشم واسه ی جمله های باقی مونده

این یه درخت هم میره برگاش

نگم از جرعت چی بگم جاش

این یه درخت هم میره برگاش

زنده باد اونی که میوه برداشت

با طراوت منم پُر بی طراوت

یه خنیاگر یه هدفونِ بی ترانست

غوغایی اینجاست زلزلست ها

کی دلِ ما رو این مدلی بنا کرد

من ، یا تو؟

زیرِ سینم سیر سرخ ، تو دود کرد رفت تنت

من کردم سرفه ، آواره نصیبِ اون پُل

که زیرِ سنگینیای دیروز و امروز ، همیشه توو شوک

زیرِ سینم سیر سرخ ، تو دود کرد رفت تنت

من کردم سرفه ، آواره نصیبِ اون پُل

که بینِ سنگینیای دیروز و امروز ، همیشه توو شوک

شدم شعر های ترک مهران سورنا ....