پریا
ماهی ها
به آب زنده اند
و آدم ها به دل...
پریا
ما آدمها دردهای مشترک زیادی با هم داریم
اما هر کسی با درداش یه جور روبه رو میشه
یکی کوتاه میاد،یکی کنار میره
یکی کم میاره و یکی بی خیال میشه
برای همینه که میگن آدمها با هم فرق دارن...
پریا
آدمی است دیگر؛
تمام داشته ها و نداشته هایش بند حوصله اش است..
حوصله که نداشته باشد،حتی ممکن است
از آدم بودن استعفا دهد...
پریا
یه قانونی هست که میگه:
تو الان تو گذشته ی آیندتی پس
جایی واسه پشیمونی نزار!
پریا
" سپردمت به خدا " جمله ی قشنگیه
هم میتونه دعای خیر باشه هم نفرین..
فقط بستگی به ما داره چجور آدمی باشیم و چه ذاتی داشته باشیم..
با دل و زندگی و روح و روان آدما کاری نکنیم
که وقتی مارو میسپرن به خدا برامون نفرین باشه،
خوب باشیم...
پریا
از بزرگی پرسیدند خوش میگذره؟
گفت:خوش میگذره مال قدیم بود
الان فقط خوشیم،که میگذره...
پریا
آنکه آغوش را کشف کرد،
لال بود!
میخواست همه چیز را
به یکباره بیان کند...
پریا
اینایی که وقتی
حالت خوب نیست
یواشکی میان باهات
چند تا جمله حرف میزنن
بعد حس میکنی انرژی گرفتی و
حالت خوب شده
این آدمها رو باید همیشه نگه داشت
پریا
چه زیباست
امیدوار بودن
و با امید زندگی کردن
نه امید به خود،که غرور است
نه امید به دیگران،که حماقت است
امید به خدا منبع تمام آرامش هاست...
پریا
اونی که تو بهش میگی قطره،
واسه مورچه سیلابه..
از دید خودتون به مشکلات دیگران نگاه نکنید
و بگید چیزی نیست..
ظرفیت آدما با هم خیلی فرق داره!
خب چرا اینجا کم میای؟
جات ❤اینجاست
دوستت دارم قشنگم
چرا چیزی شده؟کسی کاری کرده اینجا که بی حوصله ای؟
مگه دست دله خودته