اندوه ما به سقف رسید و
از آن گذشت

سر کشیدم تو را و تشنه تر شدم

صبرم کفاف این همه غم را نمیدهد

خاکم به باد داد و غبارم به سیل شست
دیگر غم‌فراق تو با من چه می کند

عطر تنت
از هر کجا گذشت
بهار شد

مرگ
شبیه پرواز جوجه هاست
می پرند و نمی توانند
می پرند و نمی توانند
می پرند و ... ناگهان

سبک تر می شود ، زمین .

صبح
سوار بر قطار ستارگان سحرگاهی از راه رسید
تو نیامدی ...

گنجشک های منتظر
دور خانه من نشستند
و به هر سایه به خود لرزیدند
تو نیامدی ...

شعر از دلم به دهانم
از لبهایم به دلم پر کشید
تو نیامدی ....

تو چرا نمی آیی ؟
من چرا نمی افتم ؟

بس که دلتنگم اگر گریه کنم
می گویند
قطره ای قصد نشان دادن دریا دارد

زندگی یعنی همین
جبری بنام اختیار !

از دیده برود

از دل هم میرود ....؟

حال مرا هر کس که می پرسد
بگو : خوب است
اشکش روان ، اندوه جاری ، زخم ها کاری ست .

گفتی که از نهان دلت باخبر نی ام

تو در دلی کدام نهان برتو فاش نیست ؟

دلتنگی
پیراهن نیست که عوضش کنی
و حالت خوب شود
دلتنگی
گاهی پوست تن آدمی ست !

داغ ماتم هاست بر جانم بسی
در دلم آهسته
میگرید کسی

هر لحظه دلم را غم یک حادثه لرزاند