مولوی می گوید:مثل مرد،آب است و مثل زن ،آتش.
اگر حایل از میان آب و آتش بر داشته شود. آب بر آتش غلبه می کند وآن را خاموش می سازد.
اما اگر حایل و حاجبی میان آن دو برقرار گردد،مثل اینکه آب را در دیگی قرار دهند و آتش برابر آن دیگ روشن کنند.
آن وقت است که آتش،آب را تحت تاثیر خود قرار می دهد.
اندک اندک گرم می کند و احیانا جوشش و غلیان در او بوجود می آورد.
تا آنجا که سراسر وجود او را تبدیل به بخار می سازد.
عزیز دردانهی خدا، خوشنود باش که تو خود سازنده ی این حایلی.
خدایا..!
حسی به من می گوید...
وقتی تو ما را امتحان می کنی...
پس حواست به ما هست...
پس مواظبمان هستی...
یعنی ولمان نکرده ای...
همه ی این ها یعنی...
ما برایت مهم هستیم...
و این خیلی ارزش دارد...
خیلی...
خداوندا ... تویی حاظر ، چه میجویم
تویی ناظر ، چه میگویم ...
خداوندا .. از کسی یاری نمیجویم ، کنارم باش..
خداوندا تو را دارم و این یعنی دارایم ..
الهی اگرچه مسکینم ولی داراتر از من کیست ... وقتی تو را دارم...
صلی الله علیک یا جعفر ابن محمد