شاید باید جهان را رها کرد
و...
فنجانی چای خورد
مبادا که خودمان را از یاد ببریم
بی‌گمان لایق‌ترین فرد در زندگیمان
اول
خودمان هستیم
.

میگویند: با هر کس باید مثل خودش رفتار کرد! شما‌گوش ‌‌نکنید،چون اگـر چنین بود از منش و شخصیت هیچ‌کس،چیزی باقی نمیماند. هر که هر چه سرت آورد،فقط خودت باش. نگذار برخورد نادرست آدمها،اصالت و طبیعت تو را خدشه دار کند. اگـر جواب هر جفایی،بدی بود که داستان زندگی ما خالی از آدمهای خوب میشد. اگر برای یاد دادن همان خوبیهایی که خودت بلدی،ناتوان هستی... اگر خوب کردی و بدی دیدی... کنار بکش اما بد نشو. این تنها کاریست که از دستت بر می آید... تو آدم خوبه ی زندگی خودت باش...

امروز هم گذشت ،
قول می دهم از فردا شاد باشم و شادی و عشق را در کوچه های سردِ شهر ، تکثیر کنم ...
لباسهایم را اطو زده ام ،
چند شاخه گل خریده ام ،
فردا که شد ، شال و کلاه می کنم ؛
با یک بغل لبخند ، به دل خیابان می زنم ...
چشم می اندازم و دنبالِ آدم های غمگین و تنهایِ شهر می گردم ،
کنارشان می نشینم و یک شاخه گل به دستهای خسته شان می دهم ...
شبیه "روانشناس" هایِ حاذق و دلسوز ، امید و شادی را مهمان قلبشان می کنم ...
رسالتم که تمام شد ، بلند می شوم ، لبخندی جانانه می زنم و راهم را ادامه می دهم ...

من تازه فهمیده ام محبت، تنها چیزیست که حالِ لحظه هایم را جا می آورد ...
امروز که گذشت ،
از فردا سفیرِ مهربانیِ این شهر خواهم شد !!!
#نرگس_صرافیان_طوفان

از تمامِ خوردنی‌ها چایِ قند پهلو
داشته باشی و از تمامِ مكان ها
تخت خودت برای زندگی و از تمامِ
عطرها، بویِ نارنگی و پرتقالِ نورس بدهی..
#نیلوفر_فرجیان

آبانی های عزیز تولدتون مبارک
اصل مطلب را بخواهم برایت بگویم کلکسیونی از مهربانی و دلسوزی هستند این آبانی ها...
اگر یک آبانی در زندگی ات داری خیلی مراقب حرف ها و رفتارهایت باش
زیرا دلِ یک آبانی به مویی بند است و جالب اینجاست تو هیچوقت نخواهی فهمید که دلشان را شکستی زیرا به روی تو نمیاورند ولی خدا میداند از درون لبریز از غصه میشوند... از دلسوزی و معرفتشان برایت نگویم که عاشق مرام و معرفتشان میشوی...
شاید خیلی از ما آدم ها یک چیز‌ خوب را ابتدا برای خودمان میخواهیم سپس برای دوستان و دیگران
اما یک آبانی آنقدر مهربان است که شادی دیگران را بیشتر از شادی خودش میخواهد
با یک آبانی تو هیچوقت احساس خستگی نمیکنی زیرا بمب انرژی هستند این آبانی های پر جنب و جوش...
موقع عصبانیتشان شاید یک حرف هایی به تو بزنند که ناراحت شوی ولی باور کن چیزی در دلشان نیست فقط موقع عصبانیت کمی از کوره در میروند و زود هم آرام و پشیمان میشوند...
خوشا بحال کسی که یک آبانی در زندگی اش دارد
نعمت زیبایی هستند این جماعت آبانی
قدرشان را بدانید...

.
آدم باید گاهی خودش را به فراموشی بزند!
دست خودش را بگیرد و
ببرد به جایی غیر از هیاهوی دنیا..
جایی غیر از غم،غصه
باورکنید پاییز بهانه ما آدم هاست
برای نشان دادن ناراحتی خودمان!
پاییز را باید حس کرد..
باید فهمید
پاییز را باید سفر کرد
خودتان را پرت کنید در پاییز!
جایی که دور است از غم و غصه
مثل برگی که می افتد و خودش را از اسارت درخت می رهاند
خودش را به دست باد میسپارد و پاییزی می شود
مهر را عاشقی کنید
آبان را ببارید و
آذر را قدم بزنید...

گاهی فقط بیخیال باش ...
وقتی قادر به تغییرِ بعضی چیزها نیستی ؛
روزت را برایِ عذابِ داشتن ها و افسوسِ نداشتن ها خراب نکن !
دنیا همین است ؛
همه ی بادهای آن موافق ،
همه ی اتفاقات آن دلنشین ،
و همه ی روزهای آن خوب - نیست !!
اینجا گاهی حتی آب هم ، سر بالا می رود ...
پس تعجبی ندارد اگر آدم ها جوری باشند که تو دوست نداری !
گاه گاهی در انتخاب هایت تجدید نظر کن .
فراموش نکن ؛
تو مجاز به انتخابِ آدم هایی ، نه تغییرِ آنها

سعی کن در زندگی دور خودت دایره ای بکشی، دایره ای به وسعتِ بیخیال بودن،
دایره ای که قضاوتهای بی منطقِ دیگران را از افکارت‌ جدا و تفکیک‌کند.
باور کن هیچ چیز در این جهان ، برقرار
و باقی و ماندگار نمی ماند..
.
اتفاقات برای افتادنند
زبان برای حرف زدن
لحظه ها برای گذشتن
به همین سادگی!!

‏همیشه
یک تکه رویای شخصی توی جیب ِ پیراهنت باشد.
چیزی شبیه عشق
چیزی شبیه امید
چیزی شبیه ایمان.
گاهی تنها چیزی که آدم را سر پا نگه میدارد ، نادیدنی ِ شخصی ِ آدم است.
چیزی شبیه ِ یک تکه رویا
توی جیب ِ پیراهنت...

تنها چیزی که آدم میتونه اهلی کنه درداشه، وقتی که بتونی بدون انکار و فرار بشناسیشون، همون موقع‌ست که میفهمی هیچ دردی مثل درد خود آدم نمیشه، اون‌وقته که میبینی رنج‌های موندگار هرکس فقط به خودش میان، مثل عطر، عین صدا، بعضیشون اونقدر کنارت بودن که دیگه بعد این همه سال تمام زیر و زبرشونو یاد گرفتی، اینه که اگر درست از دردای بقیه باخبر باشی دیگه حاضر نمیشی بلای جونتو با بلای دیگه‌ای عوض کنی، چون بی‌بلا که نمیشه موند، اینم بره یکی دیگه میاد، ولی به قول اون عارف پیر لااقل به این یکی عادت کردیم و یه سر طنابش دستمونه، الغرض که آشنا خوبه، حتی اگه درد باشه..

همه ی ناب ترین های جهآن را برای تو آرزو می کنم ؛
برای روز و روزگارانت که جز به رنگهای شادِ جهآن عادت نکند!
و دورِ خاکستری های بلاتکلیف خطِ بطلان بکشد و بی اعتنا باشد به تیرگیِ رنگِ سیاه...
دوستیها و رفاقت های جدید
بهانه های خوشبختیِ روزافزون
و آدمهای خالص و ناب و بی نظیر را برای هر روز و همیشه ات آرزو می کنم!
آنقدر که در عشق و دوستی های بی حد و مرزشان غرق شوی و فرکانس و نگاههای منفی را فراموش کنی...
لبخند بزنی و بگذری!
برای قلبِ نازنین ات عشقی وسیع آرزو می کنم و بودن در پناهِ مهرِ آن که دوستش داری و آن که خودِ واقعی ات را؛
سادگی حالات و نگاهت را بیش از خودت دوست دارد و دلش به گونه ی عجیبی غنج می رود!
برای آسمانِ ات مهتابی ترین شبها و نقره ای ترین رویاها را آرزو می کنم و چشمهایی که تا همیشه از شوق چون ستاره های دور و نزدیک بدرخشد!

به داشته ها ، موقعیت ها و آدم هایِ خوبِ زندگی ام فکر می کنم
به هرچیز یا هرکسی که دنیایِ مرا زیبا و حالِ مرا خوب می کند .
و می خندم ؛
به رویِ تمامِ روزهایِ خوبی که در راهند ،
اتفاقاتِ خوبی که خواهند افتاد ،
و آرزوهایی که برآورده خواهند شد .
خوشبختی یعنی همین ؛
که زندگی را سخت نگیرم ،
که حالِ من خوب باشد

قشنگ ترین آدم‌هایی که می‌شناسیم کسانی هستند که شکست، رنج، مبارزه، و خسران را شناخته‌ و راه خود را از اعماق بازیافته‌اند. این افراد قدردان زندگی‌اند و نسبت به آن حساسیت و درکی دارند که آنها را از همدردی، مهربانی، و نوعی توجه دوست داشتنی و عمیق سرشار می‌کند. آدم های قشنگ اتفاقی به وجود نمی‌آیند!

بگذار بگویند اسمش پاییز است..
من می گویم مرثیه ی فصل هاست..
سوگواری مهر برای رفتنت.. آن شهریور لعنتی
که کفش رفتن به پا کردی
حتم داشتم برای جهان هم اتفاقی خواهد افتاد..
و افتاد..
پاییز شد.. اتفاقی بیشتر از پاییز میخواستی؟
آنقدر سرود تنهایی خواندم و بغض کردم و بغض کردم..
تا تابستان شرمنده و مهر عزادار شد...
و من... بازهم من...
میدانستم گوش فصل ها به قربان صدقه های درختان بدهکار نیست..
با برگهایشان گوش مهر را کر کردند..
اما مهر.. مثل من...
آنقدر برای رفتنت از درختان برگ زرد ریخت تا پاییز را مرثیه ی فصل ها کرد... بیا!
تو اگر بیایی پاییز هم می رود..
با همه ی دلتنگی هایش.. بگذار برود...
آخر تو که نیستی نمیدانی این پاییز چه خون ها به جگر عاشقان کرده..
کاش توهم مثل من میدانستی
پاییز چیست..

پاییز داستانش مفصل است، با جمله های عاشقانه و عکس های رنگارنگ و ژستهای شاعرانه نمی شود پاییز را تعریف کرد.
پاییز کارش را خوب بلد است.
با مهر تو را عاشق می کند، دستِ مهربانی به سرَت می کشد، تویِ دِلَت را با عشوه هایی که از دَر و دیوار کوچه و خیابان نثارت می کند، خالی می کند. تو را به دست آبانش می سپارد... رهایت می کند بروی برای خودت عشق کنی. وسواس ندارد، به دست و پایت هم نمی پیچد. آبان تو را تبدیل به کودکی می کند که تازه معنای بوسه را فهمیده است، معنای آغوش را، وابستگی را... وابستگی را... وابستگی را...
من به تو قول می دهم پاییز تو را عاشق خودش خواهد کرد، پاییز تو را دلبسته خواهد کرد و آذر که می شود، شبیهِ کسی که چمدانش را در دستهایش گرفته، شبیه کسی که شال و کلاه کرده و آماده ی رفتن است، دیوانه ات خواهد کرد.
آذر، نه مثل مهر، نه مثل آبان.... آذر از جنسِ پاییز نیست